എല്ലാം തീര്‍ത്തെന്ന് കരുതി നിന്‍ ജീവിത മാറാപ്പ്‌ ഭാണ്ഡം ഒതുക്കി മെല്ലെ
ഓര്‍ ത്തെ ടുത്തൊരു പഴയ പിഞ്ഞിയ താളിലെ ഓര്‍മ്മകള്‍ അതിലൊന്ന് പഴകാത്ത
ചന്ദനം ഉണങ്ങിയ ആലില മയില്‍‌പീലി ചേര്‍ന്ന് പുരണ്ടു കിടക്കുന്നൂ
മെല്ലെ നീയ തിനെ മാറോട ണചാര്‍ത്ത് വിളിച്ചത്‌വര്‍ഷങ്ങള്‍ തീര്‍ന്നിട്ടും
അവന്‍ മൂളി കേട്ടപ്പോള്‍ കൂവി ആര്‍ത്തു പെയ്ത്‌ പെരുമ്പറ കൊട്ടുന്നൂ നിന്‍ മാനസം
അത് കണ്ടു ഒന്നാര്മാദിക്കട്ടെ മല്‍ സഖീ യീ ഞാനും അല്പനേരം
എന്നും ഞാന്‍പ്രാണ നൊമ്പരം പോലെ ചിലമ്പുന്നാ രോദനം കേട്ടതല്ലേ
നിന്‍ ചുണ്ടില്‍ വിളറിയ പുഛ് ചിച്ച ചിരി എന്നും കണ്ടതല്ലേ
ഇന്ന്നിന്‍ ചുണ്ടിലെ മന്ദഹാസം കാണുമ്പോള്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു ഞാന്‍ സഖീ
നിന്ടെ ചോദ്യങ്ങള്‍
എന്നെങ്കിലും കാണും അന്ന് ഞാന്‍ ചോദിക്കും എന്തിനേ എന്നെ വിട്ടയചെന്ന്‍
തലയില്‍ എഴുത്തെന്നോ കര്‍മയോഗമെന്നോ അനുഭവയോഗമെന്നോ
എന്തു ചൊല്ലീ വിളിക്കേന്ടു പറയുക കാലമേ നീ പറയുക
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ